Nou, daar gaan we dan, beste vrienden! In de wondere wereld van vandaag lijkt het wel alsof er achter de schermen een gigantisch potje schaak wordt gespeeld, maar dan zonder de duidelijke regels. Aan de ene kant staan de oorlogen te dringen om aandacht, aan de andere kant smijten de crises met modder. Dit verhaal speelt zich weliswaar af duizenden kilometers ver van ons bed, maar gek genoeg voelt het alsof het pal naast onze deur gebeurt.
Laten we eens even lachen: een paar jaar terug zouden de prijzen in de supermarkt en de getallen bij de pomp ons doen fronsen, maar nu? Ze schieten de lucht in alsof ze op een ruimtemissie zijn! En gas, elektriciteit? Die zijn inmiddels zo legendarisch dat ze bijna tot de mythes behoren. Alleen al de geur kost je 2 euro, laat staan het gebruik ervan ????. Ons geld verdwijnt sneller dan een goochelaar zijn konijn laat verdwijnen. En de grote regisseurs achter dit spektakel? De ene keer is het de president van dit land, dan weer die van een ander land. Ze blazen het vuur flink op, in plaats van een emmer water erover te gooien!
En dan onze vriend Zelensky, middenin de Rusland-Oekraïne chaos. Wist je dat hij echt een komiek was? Serieus, als beroep. Ze hebben hem gekozen, net als Ronald Reagan destijds, en nu speelt hij de hoofdrol op het wereldtoneel. Maar het lijkt erop dat hij zijn script een beetje te licht opvat. Met een komiek aan het roer, hoe navigeer je door de ruwe zeeën van oorlog? Het is een vraagstuk dat zelfs ons, de toeschouwers vanaf de zijlijn, flink bezighoudt. Deze man leeft zijn ultieme rol, met een masker van wereldleider op, en zijn boodschap is niet bepaald vredelievend. Meer in de trant van: “Meer wapens graag! Raketten, tanks, gevechtsvliegtuigen!” Kortom, hij lijkt wel de kerstman voor de wapenindustrie. En wie is de pineut? Juist, wij, het gewone volk ☹.
Maar laten we onszelf niet vergeten. Natuurlijk, we leven mee met de mensen daar, maar wie denkt er aan ons? Onze levensstandaard staat onder druk, en niet zo’n beetje ook. Boodschappen doen vereist tegenwoordig een master in strategisch plannen. De vraag “Wat eten we deze maand?” is bijna net zo belangrijk geworden als “Hoe is het weer buiten?”.
En dan de energieprijzen – laten we daar maar niet eens over beginnen. Vroeger voelden we een steekje bij het betalen van de rekeningen, nu is het alsof we onze eerstegeborene offeren aan de energiemaatschappijen. Gas en elektriciteit zijn de nieuwe luxe; we zitten bij kaarslicht en dromen van de goede oude tijd.
Dus ja, “We zitten in de puree” is waarschijnlijk de meest accurate beschrijving van onze situatie. We kijken toe van een afstand, maar voelen de gevolgen in onze portemonnee en dagelijks leven. En even serieus, het is een tragedie voor de mensen in het conflict, maar wij verdienen ook een beetje medelijden, toch? Elke dag wordt het een stukje zwaarder om rond te komen, en we hopen dat de wereldleiders ook eens aan ons denken.
Kortom, we zijn niet slechts toeschouwers; we staan midden in het speelveld. Net als iedereen hopen we op een snel einde van de oorlog en een daling van de kosten van levensonderhoud. Anders wordt onze boodschappenlijst een lijst van onvervulde wensen. Maar onthoud: altijd blijven lachen, vrienden. Het leven is vol verrassingen, maar samen zijn we sterk genoeg om elk obstakel te overwinnen. Tot de volgende ronde van chaos, blijf veilig en wel!
