Nou nou.. Moet je horen.. Toen ik deze week een open avond in Amsterdam bezocht, verwachtte ik echt een kleurrijk palet aan studenten van diverse achtergronden, niet een monochroom schilderij waar de witte verf op was. Ietwat geschokt schrijf ik deze blog om mijn bezorgdheid te uiten.
Recentelijk dus, woonde ik een open avond bij op een middelbare school in het hart van Amsterdam (Amsterdam-West :), een stad die trots is op haar diversiteit. Ik was klaar om ondergedompeld te worden in een culturele smeltkroes, maar wat ik vond was iets heel anders. Een groep voornamelijk vrouwelijke studenten van Noord-Afrikaanse herkomst, waarvan velen traditionele hoofdbedekking dragen, samen met enkele jongens en meisjes uit Zuidwest-Azië. Ik ben best opmerkzaam, maar ik zag absoluut geen enkele blanke Nederlander rondlopen. Het was alsof ik een onzichtbaarheidsmantel over autochtone Nederlandse scholieren had geworpen – geen enkele was te bekennen.
De voorspellingen dat autochtone Nederlanders in Amsterdam op weg zijn naar een numerieke minderheid, iets wat ik voorheen met een korreltje zout nam, leken plotseling niet meer zo vergezocht. Deze avond diende als een ontnuchterende confrontatie met de realiteit, waarbij de traditionele Nederlandse demografie in sommige delen van de stad meer op een relict uit het verleden lijkt.
Als iemand van allochtone afkomst die diversiteit hoog in het vaandel draagt, was ik ironisch genoeg getuige van een scenario dat eerder eentonig dan divers leek. Mijn zorgen voor de toekomst van Amsterdam, en bij uitbreiding van heel Nederland, zijn hierdoor alleen maar toegenomen.
De groeiende populariteit van politieke partijen zoals de PVV vindt in dit licht wellicht vruchtbare grond. Hoewel hun ideologie mij niet aanspreekt, biedt deze ervaring wel inzicht in de oorzaken van hun aanhang.
Deze open avond heeft me niet alleen een verrassende blik op het huidige Amsterdam gegeven, maar ook stof tot nadenken over de complexe uitdagingen van culturele integratie en diversiteit. Terwijl ik vooruitkijk, doe ik dat met een mix van hoop en bezorgdheid, benieuwd naar de manier waarop we een inclusieve gemeenschap kunnen waarborgen in een snel veranderend sociaal landschap.