Gisteravond stapte ik, op uitnodiging van mijn zoon Kaan, de betoverende PHIL Haarlem binnen voor de viering van het 15-jarig jubileum van Triple ThreaT. Een prachtig gebouw trouwens. Toen ik vanuit mijn kantoor richting Haarlem reed, wist ik eerlijk gezegd niet wat me te wachten stond. Kaan had zo nu en dan wat verteld over zijn stage bij deze organisatie, maar ik had me er nooit echt in verdiept. Wat ik wél wist, was dat hij de laatste tijd in positieve zin aan het veranderen was. Rustiger. Volwassener. En laten we eerlijk zijn, als ouder merk je dat soort dingen meteen op.
Ik ben niet iemand die vaak over zijn kinderen praat. Niet omdat ik niet trots op ze ben, integendeel, ik ben enorm trots op alle drie. Maar sommige dingen bewaar je liever voor jezelf. Toch maak ik nu graag een uitzondering, want wat ik gisteravond heb meegemaakt, verdient een plek op papier.
Wat is Triple ThreaT eigenlijk? Nou, ik kan je vertellen: het is veel meer dan een gewone sportorganisatie. Ooit begonnen in 2009 met het doel jongeren in de Haarlemse wijk Schalkwijk te helpen door middel van basketbal, is het nu uitgegroeid tot een ware levensschool. Jongeren krijgen hier kansen om hun talenten te ontdekken en verder te ontwikkelen, of dat nu in sport, cultuur of media is. De drijvende kracht achter dit alles? Okrah Donkor, een man met een missie en een hart van goud.
Al gelijk bij de oprichting waren er vele rolmodellen betrokken bij TTT, zoals Philip en Dominique Schemmekes die als medeoprichter een voortrekkersrol namen om TTT tot een succes te maken. Inmiddels zijn de rolmodellen uitgegroeid tot steunpilaren van de organisatie (als coach, trainer of medewerker), en de link met Anouk lijkt niet eens een ‘ding’ te zijn binnen de organisatie.
Tijdens de jubileumavond werd ik van mijn sokken geblazen door de indrukwekkende verhalen die verteld werden. Jongeren die vertelden hoe Triple ThreaT hun leven heeft veranderd. Hoe ze dankzij de organisatie nieuwe doelen hebben gesteld en perspectief hebben gekregen. En als doorgewinterde vrijwilliger (al zeg ik het zelf) weet ik hoe belangrijk het is om iets terug te geven aan de samenleving zonder er iets voor terug te verwachten. Maar om te zien hoe dit erkend en gewaardeerd wordt, dat bracht zelfs bij mij een brok in de keel. Ja, ik geef het toe: ik heb een paar keer stiekem een traantje weggeveegd.
En dan mijn Kaan. Daar stond hij dan, met zijn camera in de aanslag, als een echte professional. Kaan maakt deel uit van het mediateam van Triple ThreaT. Hij studeert Media aan het MBO en overweegt zelfs door te stromen naar het HBO. En weet je wat het mooiste is? Hij doet dit allemaal vrijwillig. Zijn betrokkenheid bij Triple ThreaT heeft hem niet alleen professionele ervaring gegeven, maar ook innerlijke rust. Hoe trots kan een vader zijn? Nou, in mijn geval: tot aan de maan en terug.
Toen ik aan het einde van de avond weer naar huis reed, besefte ik dat ik een hoop had geleerd. Over jongeren, over hoop, en vooral over de kracht van gemeenschap. Kaan had me niet alleen uitgenodigd voor een evenement, hij had me een kijkje gegeven in zijn wereld. En die wereld is mooier dan ik ooit had kunnen denken.
Dus, alle lof aan Triple ThreaT. Jullie doen fantastisch werk. En voor alle ouders daarbuiten: luister eens goed naar je kinderen, je zou zomaar eens positief verrast kunnen worden.
Meer weten over Triple ThreaT? Check hun website of bekijk de inspirerende video’s op YouTube. Het is de moeite waard, geloof me.