In Amsterdam was het weer raak. Nee, niet omdat er weer iemand zijn fiets niet kon vinden of de zoveelste toerist in een gracht viel. Dit keer waren het Maccabi-fans die dachten dat het een goed idee was om Palestijnse vlaggen te verbranden en racistische dingen te roepen. Waarom? Gewoon, omdat het kan. Vrijheid van meningsuiting, toch? En daar stonden ze dan, midden in de stad, alsof ze dachten dat niemand het zou merken.
En ja hoor, daar kwamen de journalisten, met hun pen en papier, klaar om een verhaal te schrijven. Maar welk verhaal? Niet over hoe die Maccabi-fans zelf begonnen met racistische leuzen schreeuwen en ruiten ingooien. Nee, dat stuk laten we maar even zitten, want het gaat natuurlijk om de ‘veiligheid van bepaalde groepen’. Opeens was iedereen het met elkaar eens: dit was antisemitisme. Een nieuwe ‘pogrom’ zelfs. Want ja, dat is een lekker groot woord waar je lekker mee kunt scoren.
Sinan Çankaya zei het goed: het woord ‘context’ lijkt ineens een scheldwoord. Want wie wil er nou de hele situatie bekijken? Gewoon lekker zwart-wit denken, dat is makkelijker. Want wie er ook begonnen is, het zijn toch altijd die ‘Marokkaanse jongens’ die de schuld krijgen. Halsema durft het niet hardop te zeggen, maar we weten allemaal wat ze bedoelt.
De echte vraag is natuurlijk: waarom wordt er niks gezegd over wat die Maccabi-fans deden? Waarom mogen zij roepen dat Arabieren dood moeten en dat het goed is dat er geen scholen meer in Gaza staan? Geen woord daarover in de krant. Maar zodra een paar jongens op scooters een ‘Free Palestine’ roepen, dan is het meteen wereldnieuws en antisemitisme. En ja, die jongens zijn zeker niet heilig en geweld is nooit goed, maar misschien moeten we ook even kijken naar de andere kant van het verhaal.
Want wie misbruikt hier de herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog? Wie speelt hier het slachtoffer terwijl ze zelf de boel provoceren? De gevestigde politiek en media hebben hun oordeel al klaar: het is antisemitisme en klaar. Maar wie kijkt naar de hele situatie? Wie durft te zeggen dat als je uitdeelt, je ook wat terug kan verwachten?
Maar nee, het blijft stil. De enige analyse die we horen is dat het ‘antisemitisme’ is. De rest van het verhaal, dat wordt onder het tapijt geveegd. Het stinkt, en iedereen weet het. Maar we kijken de andere kant op, want dat is makkelijker.
