En daar ben ik dan, vol enthousiasme en met een flinke portie zelfspot, aan boord van een nieuw avontuur bij SC Eendracht 82. Voor wie het nog niet weet: dat is dé voetbalclub in Amsterdam waar dromen, ambitie en, vooruit, een paar uitdagingen elkaar ontmoeten. En ja, ik ben de nieuwe verantwoordelijke voor de Jeugdafdeling, klaar om de toekomst van deze club op te bouwen. Zeg maar de architect van de jonge talenten. Of, als je cynisch bent: de man die het vuurtje aan de gang houdt terwijl iedereen roept dat het nog harder moet branden. Maar weet je? Ik heb er alle vertrouwen in. Want als er iets is dat ik in al die jaren vrijwilligerswerk heb geleerd, is het dat passie uiteindelijk altijd wint.
Laten we het even chronologisch houden. Mijn reis in het vrijwilligerswerk begon ooit in Leiden, bij de Turks Cultureel Vereniging Leiden. Daar, onder het wakend oog van mijn vader (die destijds voorzitter was), begon ik als jong broekie aan mijn eerste bestuurservaring. Algemeen secretaris, jawel! Wat hebben we gelachen, wat hebben we georganiseerd, en vooral: wat hebben we een boel meegemaakt. Die vereniging bestaat inmiddels niet meer, maar de herinneringen blijven, en ze hebben me gevormd.
Na Leiden volgde een hele andere uitdaging: de Hollanda Fenerbahçeliler Derneği. Fenerbahçe, de trots van Turkije! Wat een eer om onderdeel te zijn van een organisatie die de belangen van Nederlandse fans vertegenwoordigt. Maar eerlijk? Hoeveel ik ook van die club hou, de bestuurs strijd werd me te veel. Dus besloot ik te stoppen en de strijders met rust te laten. Ik ben meer van de feestjes na een overwinning dan van de discussies over wie er wél of niet gelijk heeft.
En dan SV Hoofddorp, een serieuze club waar ik als Bestuurslid Communicatie echt mijn ei kwijt kon. Daar leerde ik hoe een goed draaiende vereniging hoort te zijn. Structuur, discipline, plezier – een beetje wat ik nu bij SC Eendracht 82 wil brengen. Want deze nieuwe club in mijn leven is misschien klein, maar het potentieel? Gigantisch!
SC Eendracht 82 voelt als een ruwe diamant. Een club die, ondanks de nodige uitdagingen, vol zit met mensen die er écht voor willen gaan. Een bestuur dat met hart en ziel de club draaiende houdt, spelers die elke zaterdag het veld opgaan met het geloof dat ze kunnen winnen, en trainers die zich met liefde inzetten om de jeugd maar ook de senioren naar een hoger niveau te tillen. Hier gaat het om meer dan alleen voetbal; het is een gemeenschap.
En dat brengt me bij mijn nieuwe rol. Bestuurslid Jeugdafdeling. Hoe gaaf is het om aan het roer te staan van de volgende generatie voetbaltalenten? Deze kids hebben potentie, en ik ben er om hen te helpen dat volledig te benutten. Hier is geen plaats voor cynisme; hier gaat het om het opbouwen van iets moois. En ja, dat betekent hard werken, wat geduld en misschien wat nachten vol vergaderingen, maar het resultaat? Dat gaat ons allemaal trots maken.
Oh, en ik ben ook nog trainer-coach van het O23-1 team. Een groep getalenteerde jongens die barsten van de energie. Ze zitten in de vierde divisie, maar als het aan mij ligt, gaan we binnen de kortste keren hogerop. Ze hebben wat sturing nodig – en ja, soms moet ik ze herinneren dat er geen “ik” in team zit – maar de potentie is er. En ik heb er het volste vertrouwen in dat we met deze jongens nog veel gaan bereiken.
Dus, hier sta ik. Klaar voor een nieuw hoofdstuk in mijn vrijwilligerscarrière, bij een club waar ik het volste vertrouwen in heb. SC Eendracht 82 mag dan klein zijn, maar met het juiste enthousiasme, hard werken en een flinke dosis humor gaan we hier iets heel moois neerzetten. En wie weet, staan we over een paar jaar wel met een kampioensbeker in de hand. Want hé, dromen zijn er om na te jagen, toch?