Tijdens het uitladen van de spullen kwamen de pinguïns uit nieuwsgierigheid een kijkje nemen. “Plotseling zag ik in de branding een bleek exemplaar. Als vogelkijker ken ik wel mijn soorten, maar deze kende ik niet.” Adams liet direct al zijn materiaal vallen. “Ik pakte mijn camera en begon foto’s te maken. Wonder boven wonder zwom hij naar ons toe, en waggelde hij het strand op. Daar gaf -ie echt een show, vlak voor ons.”
Het beestje lijkt last te hebben van leucisme, een afwijking die leidt tot een verminderde pigmentatie, zegt Polet. “De pinguïn heeft geen albinisme, want je ziet nog waar -ie eigenlijk zwart op de rug moet zijn en de poten hebben ook nog wel wat kleur. Bij alibinisme is een dier spierwit.”
Mooie toekomst
Dat de pinguïn geel is, lijkt puur toeval. “Soms is er zo’n speling der natuur dat het normale kleurpatroon van een dier niet ontwikkelt. En dat creëert bij ons natuurlijk de ‘huh, wat is dit nu?’-reactie.” Polet maakt zich geen zorgen om het gele beest. “De andere pinguïns zullen opmerken dat hij er anders uitziet. Of dat voor hem of tegen hem werkt, geen idee. Maar ik heb goede hoop dat hem een mooie toekomst wacht.”
Fotograaf Adams is nog steeds aan het bijkomen van alle aandacht die de foto’s krijgen. “Het is onvoorstelbaar. Ik wou dat dit gebeurde met al mijn foto’s. Het overtreft al mijn verwachtingen, maar uiteindelijk heb ik ook maar gewoon een paar foto’s gemaakt. Ik vind persoonlijk de foto’s die ik maak van de zonsondergang in België mooier”, lacht hij.