“Fool Me Once,” Netflix’s nieuwste poging tot een spannende miniserie, zou op papier een hit moeten zijn. Het volgt Maya Stern (gespeeld door Michelle Keegan), die na de moord op haar echtgenoot Joe Burkett (Richard Armitage) een nanny cam krijgt van haar vriendin Eva Finn (Adelle Leonce). De plotwending? Op de beelden ziet ze haar verondersteld dode echtgenoot hun dochter bezoeken. Het klinkt als het perfecte recept voor een thriller, maar helaas wordt het meer een culinaire mislukking.
De serie probeert een web van mysteries te weven, waarbij Maya’s nichtje en neefje, Abby (Dänya Griver) en Daniel (Daniel Burt), de waarheid achter de moord op hun moeder Claire Walker (Natalie Anderson) en mogelijke verbanden met Joe’s zaak ontrafelen. Maar de uitvoering is zo zwak dat het meer lijkt op een slecht geknoopte veterschoen dan op een meesterlijk gevlochten verhaal.
Michelle Keegan, normaal een talentvolle actrice, lijkt in deze serie de diepte van een kartonnen cut-out te hebben. Haar reactie op het zien van haar ‘dode’ echtgenoot op een nanny cam is zo onderkoeld, je zou denken dat ze een reclame voor diepvriesmaaltijden aan het opnemen was. Richard Armitage doet zijn best, maar zelfs zijn charme kan het schip niet redden van zinken.
De regie is nog een ander verhaal. Elke kans op subtiele spanning of drama wordt verspild door amateuristische shots en overgangen die je doen afvragen of de regisseur ooit een andere film heeft gezien dan die op een middelbare school filmfestival. De verhaallijnen van Abby en Daniel voelen als losse eindjes, rondslingerend in de wind van een onsamenhangend plot.
In samenvatting, “Fool Me Once” slaagt erin om een intrigerend uitgangspunt te nemen en het te veranderen in een rommelige, onsamenhangende serie die je achterlaat met meer vragen dan antwoorden – en niet op de goede manier. Het is een serie die je doet denken: “Fool me once, shame on you; fool me twice… nou, dat gaat niet gebeuren.”
